Wspomnienia o Panu Filipie

Szanowni Państwo, ze wszystkich mych sił będę kontynuował dzieło Pana Filipa Adwenta.  Uprzejmie proszę o nadsyłanie Państwa wspomnień, nawet z krótkich, zdawałoby się ulotnych, spotkań z tym niezwykłym Polakiem.
Będą one umieszczone na stronie www i zostaną wydane w formie albumu. Proszę także o nadsyłanie zdjęć z opisem w jakich okolicznościach powstały i opisem, kto jest na zdjęciu.

Marcin Dybowski

  Dodane wspomnienia:

"W rocznicę śmierci Filipa Adwenta" (Nasza Polska 13.06.2006 ) - PDF

LISTY OD CZYTELNIKÓW "TO WIELKA STRATA" (NOWINY 07.07.05) - PDF

Przeżywaliśmy stratę wielkiego Polaka
Do napisania tego listuskłoniły mnie ostatnie wydarzenia w naszej Ojczyźnie, a mianowicieniespodziewana tragiczna śmierć śp. Filipa Adwenta. Dużo wcześniejzetknęłam się z treściami, jakie przekazywał pan Adwent za pomocą RadiaMaryja i telewizji TRWAM, kupiłam też jedną z książek pana Filipa"Dlaczego Unia Europejska jest zgubą dla Polski". W tym czasie mój synuczęszczał do gimnazjum i argumenty przeciw Unii Europejskiej zawarte wwyżej wymienionej książce służyły mu do dyskusji na lekcjach historii.Wiedzieliśmy, że to, co pisze pan Adwent, jest prawdą. Czasami śmianosię, czasami drwiono z naszych poglądów na temat Unii, jednak życiepotwierdziło, że poglądy te są prawdziwe. (...)
Podczas Mszy św.pogrzebowej transmitowanej przez telewizję TRWAM nie odchodziliśmy odekranu. Syn w ogromnym skupieniu, z bólem w sercu przeżywał stratęwielkiego Polaka. Nie musiałam nic tłumaczyć, słowa były zbędne. Whomilii ks. bp Edward Frankowski podkreślił, jak ogromna to strata dlaPolski. Na usta cisnęły się nam pytania: dlaczego? Dlaczego takaofiara? To wielka strata dla Polski. Teraz pozostała nam gorącamodlitwa za pana Filipa Adwenta, za Ojczyznę i czynne włączenie się wewszystkie działania na rzecz dobra i pomocy drugiemu człowiekowi.
Halina z Lubonia
 

Aleksandra Ostrowska-Jagoda  [31.08.2005 01:51 ato146.internetdsl.tpnet.pl]

Filipie! Poznaliśmy się mniej-więcej 24 lata temu, w czasie stanu wojennego. Przyjeżdżałeś do Jarosławia ciężarówką wypełnioną darami z Francji. Nie były to prezenty dla działaczy PZPR. Była to pomoc dla zgnębionych ludzi, którzy mieli dość komuny. W formie ubrań przywiezionych na plebanię kościoła farnego. Wiem, przywoziłeś jeszcze lekarstwa do szpitala, była tam jeszcze jakaś mąka czy oliwa, to było dawno, nie pamiętam szczegółów. Młodzież oazową, do której grona się zaliczałam, zaproszono w charakterze kapeli, na kolację dla darczyńców. Grupa młodzieży francuskiej, grupa polskiej i tylko jeden student władał biegle oboma językami - to byłeś Ty. Przyjeżdżałeś jeszcze wiele razy. Nie tylko z darami, również na pielgrzymkę, na staż do szpitala. Było wiele okazji do dyskusji, zdarzały się nocne Polaków rozmowy, te zakazane. Wiadomo, władza zamknęła nam księdza, paru chłopaków z ogólniaka, mój wychowawca był internowany itp. Nie wiedziałam, że władze miały Cię za wroga. Dowiedziałam się parę lat później. Owszem, łamało się ten zakamuflowany zakaz myślenia, mówienia o Katyniu, zakaz śpiewania paru piosenek, zakaz bycia przeciw. Przed małolatami, zwłaszcza dziewczynami, dorośli pewnie ukrywali swoją pełniejszą świadomość... Z darów dostałam trochę mąki, fajansowe pudełeczko, z pudła ciuchów wygrzebałam świetny dwumetrowy żółty szalik. A my staliśmy się, powiedzmy dobrymi znajomymi, którzy podobnie rozumieją parę haseł.
Co dziwniejsze, mimo upływu lat. Nie ośmieliłabym się poruszać tych haseł we wspomnieniach, gdyż nadają się jedynie do realizowania.

Jacek Kotula  [19.07.2005 09:38 fw7-http.novartis.com]

Jestem przewodniczącym KZ NSZZ Solidarność w Alimie Gerber SA w Rzeszowie. W październiku 2004r. rozpoczęły sie w firmie kolejne zwolnienia. Panowała bardzo zła atmosfera wśród załogi. Ludzie widzieli swą przyszłość w czarnych kolorach. Apatia. Zniechęcenie. Beznadzieja.
Jako Solidarność napisaliśmy wtedy alarmujący list do władz naszej firmy w USA i Szwajcarii. Wysłaliśmy go też do wiadomości lokalnej prasy i parlamentarzystów.
Po kilku dniach zadzwonił do mnie nieznany mi eurodeputowany Filip Adwent. Powiedział ,abym podał mu adresy i telefony do dyrekcji naszych właścicieli w USA i Szwajcarii, bo chce interweniować w naszej sprawie.
Po kilku dniach otrzymałem kopię tych pism od pana Filipa. Dzwonił potem do mnie kilkukrotnie z Brukseli ,aby poinformować mnie o wynikach swoich rozmów z naszymi właścicielami. Pytał jaka jest sytuacja pracowników, czy coś się polepszyło? Na początku 2005r. wysłał bardzo ostry list do władz Gerbera i Novartis w sprawie braku konkretnych działań ku poprawie sytuacji zakładu w Rzeszowie. List ten wysłał do wszystkich eurodeputowanych w Brukseli. Oddźwięk był duży.
Po czterech dniach przyjechał wiceprezydent Gerbera na spotkanie z załogą i ze związkami zawodowymi. Zapewniał ,ze będzie lepiej i ,ze zakład będzie istniał.
Podpisano w ten dzień nowy kontrakt na dostawy do Czech i na Węgry. Od tamtej pory widać wyraźną poprawę. Są co miesięczne spotkania związków z dyrekcją, zauważamy więcej szacunku dla pracowników, były pierwsze od kilku lat podwyżki itp. Jestem przekonany ,że gdyby nie działania śp. Filipa Adwenta (którego osobiście nigdy nie spotkałem) - przyszłość naszego zakładu byłaby marna.
Panie Jezu przyjmij śp. Filipa do swej Chwały.
Z poważaniem
Jacek Kotula

Magda Majerczyk  [29.06.2005 19:11]

W osobie Ś.p. posła Filipa Adwenta pragnę wspomnieć dobrego, mądrego i szlachetnego Człowieka, oddanego swoim ideałom i Polsce. Myślę, że przede wszystkim pragnął nauczyć nas, jak należy kochać Ojczyznę. Z tym większym wzruszeniem myślę o książce, którą podarował mi z odręczną dedykacją. Był to opis bohaterskich walk polskich pilotów w Anglii w czasie II wojny światowej. Uczestniczyli w nich z myślą o swoim dalekim, lecz tak bliskim ich sercom Kraju. Za tę piękna wiedzę i naukę pragnę Mu szczególnie podziękować.

Pan poseł pozostanie na zawsze w mojej pamięci.

  Dodaj wpis:

Jeśli ktoś z Państwa chce przekazać osobny plik ze wspomnieniem, proszę go wysłać na adres e-mail: antyk@wolfnet.pl